tarafından 
Talas savaşı tarihi,sonuçları,nedeni ve önemi
(Yıl 751, Temmuz ayı)
Çinlileri orta asya’dan uzak tutan savaş olarak da bilinir.
Talas savaşı
751 yılında bugünkü Kırgızistan sınırları içindeki Talas Nehri civarında, Abbâsîler ve ortağı olan Karluklar ile Çinliler arasında yapılan ve 5 gün süren muharebe. Çin ordusunun yenilgisi ile sonuçlanan muharebe gerek Çin, gerekse Türk ve İslam tarihi açısından önemlidir.
Sekizinci yüzyıl Asya, ticaret hakları, siyasi güç ve / veya dini hegemonya için savaşan, farklı kabile ve bölgesel güçlerin sürekli değişen bir mozaiğiydi. Dönem, baş döndürücü bir dizi savaş, ittifak, çifte haç ve ihanet ile karakterize edildi.
O zamanlar, günümüz Kırgızistan’ında Talas Nehri kıyısında gerçekleşen belirli bir savaşın Orta Asya’daki Arap ve Çin ilerlemelerini durduracağını ve Budist / Konfüçyüsçü Asya ile Müslüman Asya arasındaki sınırı düzelteceğini kimse bilemezdi.
Savaşçıların hiçbiri bu savaşın Çin’den batı dünyasına önemli bir buluşun aktarılmasında etkili olacağını tahmin edemezdi: kağıt yapımı sanatı, dünya tarihini sonsuza dek değiştirecek bir teknoloji.
Tavas savaşı nerede olmuştur?
Tavas savaşı Kırgız/Kazak sınırına yakın Talas da olmuştur.
Tavas savaşı ne zaman olmuştur.
751 Yılının Temmuz ayında bu iki büyük imparatorluğun orduları karşı karşıya gelmişlerdir.
Tavas savaşı, kimler arasında olmuştur.
Abbâsî Halifeliği ve Karluklar Çin’e karşı savaşmıştır. (Tang Hanedanı)
Tavas savaşını kim kazanmıştır.?
Kesin abbasi halifeliğinin zaferiyle sonuçlanmıştır.
Savaşın Arka Planı
Bir süredir, güçlü Tang İmparatorluğu (618-906) ve öncülleri Orta Asya’daki Çin nüfuzunu genişletiyordu.
Çin, Orta Asya’yı kontrol etmek için askeri fetihten ziyade bir dizi ticaret anlaşmasına ve nominal himayelere dayanarak çoğunlukla “yumuşak güç” kullandı. Tang’ın 640’tan bu yana karşılaştığı en zahmetli düşman, Songtsan Gampo tarafından kurulan güçlü Tibet İmparatorluğu idi.
Şu anda Sincan, Batı Çin ve komşu illerin kontrolü, yedinci ve sekizinci yüzyıllar boyunca Çin ve Tibet arasında ileri geri gitti. Çin, kuzeybatıdaki Türk Uygurları, Hint-Avrupa Turfanları ve Çin’in güney sınırlarındaki Lao / Tayland kabilelerinin de zorluklarıyla karşı karşıya kaldı.
Arapların Yükselişi
Tang bütün bu düşmanlarla meşgulken, Ortadoğu’da yeni bir süper güç yükseldi.
Hz. Muhammed 632’de öldü ve Emevi Hanedanlığı altındaki Müslüman inananlar (661-750) kısa sürede geniş alanları sallantılarının altına getirdi. Batıda İspanya ve Portekiz’den, Kuzey Afrika ve Orta Doğu’ya, doğuda Merv, Taşkent ve Semerkant vaha kentlerine kadar Arap fethi şaşırtıcı bir hızla yayıldı.
Çin’in Orta Asya’daki çıkarları en azından M.Ö. 97’ye kadar uzanıyordu. Han Hanedanı generali Ban Chao, İpek Yolu karavanlarını avlayan haydut kabilelerinin peşinde, Merv’e (şimdiki Türkmenistan’da) kadar 70,000 kişilik bir ordu yönetiyordu.
Çin, İran’daki Sasani İmparatorluğu ile selefleri Partlarla da uzun süredir ticari ilişkiler kurmuştu. Persler ve Çinliler, birbirinden farklı kabile liderlerini oynayarak yükselen Türk güçlerini bastırmak için işbirliği yapmışlardı.
Buna ek olarak, Çinliler, günümüz Özbekistan merkezli Soğd İmparatorluğu ile uzun bir temas geçmişine sahipti.
Erken Çin / Arap Çatışmaları
Kaçınılmaz olarak, Arapların yıldırım hızında genişlemesi Çin’in Orta Asya’daki yerleşik çıkarlarıyla çatışacaktı.
651’de Emeviler Sasanilerin başkentini Merv’de ele geçirdiler ve kral III. Yezdegerd’i idam ettiler. Bu üsden Buhara’yı, Fergana Vadisi’ni ve Kaşgar’a kadar doğuyu (bugün Çin / Kırgız sınırında) fethetmeye devam edeceklerdi.
Yezdegard’ın kaderinin haberi, Merv’in düşüşünden sonra Çin’e kaçan oğlu Firuz tarafından Çin’in başkenti Chang’an’a (Xian) taşındı. Firuz daha sonra Çin ordularından birinin generali ve daha sonra Afganistan’ın bugünkü Zaranj kentinde bulunan bir bölgenin valisi oldu.
715’te, iki güç arasındaki ilk silahlı çatışma Afganistan’ın Ferghana Vadisi’nde meydana geldi.
Araplar ve Tibetliler Kral İhşid’i tahttan indirdiler ve yerine Alutar adında bir adam yerleştirdiler. İkhshid, Çin’den kendi adına müdahale etmesini istedi ve Tang, Alutar’ı devirmek ve İkhshid’i eski haline getirmek için 10.000 kişilik bir ordu gönderdi.
İki yıl sonra, bir Arap / Tibet ordusu, şu anda Sincan, batı Çin’in Aksu bölgesindeki iki şehri kuşattı. Çinliler, Arapları ve Tibetlileri yenip kuşatmayı kaldıran Karluk paralı askerlerinden oluşan bir ordu gönderdiler.
750’de Emevi Halifeliği düştü, daha saldırgan Abbasi Hanedanı tarafından devrildi.
Abbasi halifeliği
Abbasi Halifeliği, Türkiye’nin Harran kentindeki ilk başkentlerinden itibaren Emeviler tarafından inşa edilen genişleyen Arap İmparatorluğu üzerindeki gücü pekiştirmek için yola çıktı. Bir endişe alanı doğu sınır bölgeleriydi – Ferghana Vadisi ve ötesi.
Tibet ve Uygur müttefikleriyle birlikte doğu Orta Asya’daki Arap kuvvetleri, parlak taktikçi General Ziyad ibn Salih tarafından yönetildi. Çin’in batı ordusuna etnik Koreli bir komutan olan Genel Vali Kao Hsien-chih (Go Seong-ji) başkanlık etti. O zamanlar yabancı veya azınlık subaylarının Çin ordularına komuta etmeleri alışılmadık bir durum değildi çünkü ordu etnik Çinli soylular için istenmeyen bir kariyer yolu olarak görülüyordu.
Uygun bir şekilde, Talas Nehri’ndeki belirleyici çatışma, Ferghana’daki bir başka anlaşmazlık tarafından hızlandırıldı.
750’de Ferghana kralı komşu Chach hükümdarı ile sınır anlaşmazlığı yaşadı. General Kao’yu Ferghana’nın birliklerine yardım etmesi için gönderen Çinlilere başvurdu.
Kao, Chach’ı kuşattı, Chachan kralı’na başkentinden güvenli bir geçiş teklif etti, sonra onu geri çevirdi ve kafasını kesti. 651’de Arapların Merv’i fethi sırasında yaşananlara paralel bir ayna görüntüsünde Çaçan kralının oğlu kaçarak olayı Horasan’daki Abbasi Arap valisi Ebu Müslim’e bildirdi.
Ebu Müslim askerlerini Merv’de topladı ve Ziyad b. Salih’in daha doğudaki ordusuna katılmak için yürüdü. Araplar General Kao’ya bir ders vermeye kararlıydı… ve bu arada, bölgedeki Abbasi gücünü savunmak için.
Talas savaşı
751 Yılının Temmuz ayında bu iki büyük imparatorluğun orduları günümüz Kırgız/Kazak sınırına yakın Talas’ta bir araya geldiler.
Çin kayıtları, Tang ordusunun 30.000 kişi olduğunu belirtirken, Arap hesapları Çinlilerin sayısını 100.000’olarak belirtiyordu. Arap, Tibet ve Uygur savaşçılarının toplam sayısı kaydedilmedi, ancak onlarınki iki güçten daha büyüktü.
Beş gün boyunca güçlü ordular çarpıştı.
Karluk Türkleri savaşa birkaç gün kala Arap tarafına geldiklerinde Tang ordusunun kıyameti mühürlendi. Çin kaynakları, Karlukların onlar için savaştığını, ancak savaşın ortasında haince taraf değiştirdiğini ima ediyor.
Arap kayıtları ise Karlukların çatışmadan önce Abbasilerle ittifak halinde olduklarını gösteriyor. Arap hesabı, Karlukların aniden arkadan Tang formasyonuna sürpriz bir saldırı düzenlemesinden bu yana daha muhtemel görünüyor.
Savaşla ilgili bazı modern Çin yazıları, Tang İmparatorluğu’nun azınlık halklarından biri tarafından algılanan bu ihanete karşı hala bir öfke duygusu sergiliyor. Durum ne olursa olsun, Karluk saldırısı Kao Hsien-chih’in ordusu için sonun başlangıcını işaret ediyordu.
Tang’ın savaşa gönderdiği on binlerce kişiden sadece küçük bir yüzdesi hayatta kaldı. Kao Hsien-chih’in kendisi katliamdan kaçan birkaç kişiden biriydi; yargılanmadan ve yolsuzluktan idam edilmeden önce sadece beş yıl daha yaşayacaktı. Öldürülen on binlerce Çinliye ek olarak, bir kısmı yakalandı ve savaş esiri olarak Semerkant’a (günümüz Özbekistan’ında) geri götürüldü.
Abbasiler Çin’e doğru ilerleyerek avantajlarını zorlayabilirlerdi. Bununla birlikte, tedarik hatları zaten kırılma noktasına kadar gerilmişti ve doğu Hindu Kush dağları üzerinde ve batı Çin’in çöllerine bu kadar büyük bir güç göndermek kapasitelerinin ötesindeydi.
Kao’nun Tang kuvvetlerinin ezici yenilgisine rağmen, Talas Savaşı taktiksel bir çekilişti. Arapların doğuya doğru ilerlemesi durduruldu ve sorunlu Tang İmparatorluğu dikkatini Orta Asya’dan kuzey ve güney sınırlarındaki isyanlara çevirdi.
Talas savaşı sonuçları
Talas Savaşı sırasında önemi açık değildi. Çin hesapları, Tang Hanedanlığı’nın sonunun başlangıcının bir parçası olarak savaştan bahseder.
Aynı yıl, Mançurya’daki (kuzey Çin) Khitan kabilesi o bölgedeki emperyal güçleri yendi ve güneydeki Yunnan eyaletindeki Tayland / Lao halkları da isyan etti. Basit bir isyandan çok bir iç savaş olan 755-763’teki bir Şi İsyanı imparatorluğu daha da zayıflattı.
763 Yılına gelindiğinde Tibetliler Çin’in başkentini Chang’an’da (şimdi Xian) ele geçirebildiler.
Bu kadar kargaşayla Çinliler, 751’den sonra Tarım Havzasını geçerek ne fazla nüfuz etme iradesine ne de gücüne sahipti.
Araplar için de bu savaş fark edilmeyen bir dönüm noktası oldu. Galiplerin tarih yazması gerekiyordu, ancak bu durumda (zaferlerinin bütünlüğüne rağmen), olaydan sonra bir süre söyleyecek çok şeyleri yoktu.
Barry Hoberman, dokuzuncu yüzyıl Müslüman tarihçisi el-Taberi’nin (839-923) Talas Nehri Savaşı’ndan hiç bahsetmediğine dikkat çekiyor.
Çatışmadan sadece yarım bin yıl sonra, Arap tarihçiler Talas’ı İbn-i Athir (1160 – 1233) ve el-Dhahabi’nin (1274 – 1348) yazılarında not ederler.
Yine de Talas Savaşı’nın önemli sonuçları oldu. Zayıflamış Çin İmparatorluğu artık Orta Asya’ya müdahale edebilecek durumda değildi, bu yüzden Abbasi Araplarının etkisi arttı.
Bazı alimler, Orta Asya’nın “İslamlaşması” nda Talas’ın rolüne çok fazla önem verildiğini ileri sürüyorlar.
Orta Asya’daki Türk ve Pers kabilelerinin hepsinin 751 Ağustos’unda hemen İslamiyet’e geçmedikleri kesinlikle doğrudur. Çöllerde, dağlarda ve bozkırlarda böyle bir kitle iletişimi başarısı, Orta Asya halkları İslam’a tekdüze duyarlı olsalar bile, modern kitle iletişiminden önce tamamen imkansız olurdu.
Bununla birlikte, Arap varlığına karşı herhangi bir ağırlığın olmaması Abbasilerin etkisinin bölgeye kademeli olarak yayılmasına olanak sağlamıştır.
Kısaca talas savaşı, türk-müslüman ilişkilerinde ve türklerin müslümanlaşmasında bir dönüm noktası olmuştur.
